“Elk ontwerp moet kunnen blijven evolueren”

Om de beschikbare ruimte optimaal te benutten werd het atheneum van Ans-Alleur georganiseerd volgens een traditionele batterij van klassen. Achter de beglaasde gevel op de kop van het gebouw bevinden zich lokalen die meer levendigheid en interactie met de omgeving verdragen, zoals een tekenatelier. (© Nicolas Bomal)

Niet alleen op vlak van organisatie, maar ook qua materiaalgebruik streeft he-architectes een zeker pragmatisme na. In de basisschool van Flémalle zijn de muren bijvoorbeeld opgetrokken uit eenvoudige, naakte betonblokken. Al wordt daar ter hoogte van de dakramen in de gang ook bewust van afgeweken. Wit pleisterwerk zorgt er hier voor dat zoveel mogelijk licht gereflecteerd wordt. (© Alain Janssens)

De inkomhal van publieke gebouwen verdient volgens Evrats extra aandacht. “Traditioneel is dat de laatste ruimte op de planning en blijft er op dat moment nog maar weinig tijd en budget over. Terwijl het wel gaat om de eerste (en soms enige) ruimte die iedere bezoeker te zien krijgt. Ze verdient dus wel wat generositeit.” (© Alain Janssens)

“Het is evident dat je een schoolgebouw niet ontwerpt zoals je een woning ontwerpt”, vindt Bertrand Evrats. Al geldt er voor internaten, zoals hier in Heusy, toch een zekere nuance. “In een internaat moet je wel de nodige huiselijkheid evoceren.” (© Alain Janssens)

Naast negen woonentiteiten van verschillende grootte-ordes zal La Commune ook voorzien in een reeks collectieve binnen- en buitenruimtes, een grafisch atelier en een nieuw, groter kantoor voor he-architectes. (© Jerémy Piret)

Hout speelt een onmiskenbare rol in het oeuvre van he-architectes. In particuliere woonprojecten zoals Maison LD voegt het een warme huiselijkheid en tactiliteit toe. (© he-architectes)

Door de binnenmuren in de aanbouw te verwijderen, de hoek tussen aanbouw en oorspronkelijke woning open te werken en grote schuiframen toe te voegen richting tuin en terras, werd in Maison MR openheid en connectie gecreëerd. (© Alain Janssens)