Van modernistisch paviljoen tot museaal object

In de zuidwestelijke hoek, ter hoogte van de nieuwe ingang, werd een rond afdak met centrale kolom toegevoegd. De overdekte toegang is rechtstreeks op de hoofdlaan van het park geënt en onderstreept zo de toegankelijkheid van het museum.

“Het gevelmateriaal is fundamenteel voor de materialisatie van het architecturale concept”, zegt Brigitte Massart over de panelen uit polycarbonaat. Het zorgt niet alleen voor een bijzonder lichtspel in exterieur en interieur, maar staat als eerder goedkoop materiaal in lijn met het sociale project van Créahm.

In de zuidwestelijke hoek, ter hoogte van de nieuwe ingang, werd een rond afdak met centrale kolom toegevoegd. De overdekte toegang is rechtstreeks op de hoofdlaan van het park geënt en onderstreept zo de toegankelijkheid van het museum.

Het Trinkhall paviljoen vervult van oudsher een sociale functie. Ook in het ontwerp van Béguin-Massart speelt het café een centrale rol. Op het gelijkvloers werd de volledige oostgevel opengewerkt om de verbinding tussen park en café in stand te houden.

Door rond het bestaande paviljoen een nieuwe huid te bouwen, ontstaat er extra ruimte. Aan de zuidzijde van het gebouw wordt die ingenomen door de primaire circulatie. De trap leidt bezoekers van de ingang naar het voormalige dakterras van het modernistische paviljoen, waar zich vandaag de tentoonstellingsruimte bevindt.

Het paviljoen uit de jaren 60 werd in zijn volledigheid bewaard. Enkel de zuidwestelijke hoek werd opengewerkt om ruimte te scheppen voor het onthaal en een kleine shop. De horizontale betonstructuur bleef wel bewaard, zij het ondersteund door nieuwe, slanke kolommen.

In een latere fase van het project werd de opdracht van architectenbureau Béguin-Massart verder uitgebreid met de museale inrichting. In de grote zaal werd geopteerd voor een modulair systeem dat naargelang de noden van de tentoonstelling aangepast kan worden. De hangende panelen benadrukken daarenboven het onderscheid tussen de originele structuur van het dakterras enerzijds en de nieuw toegevoegde structuur van witte, stalen portieken anderzijds.

Zicht op de grote tentoonstellingsruimte, met rechts in beeld de black box. Om buitensporige installatie- en operationele kosten te vermijden werd het grootste deel van het museum voorzien van basisklimatisatie. De translucentie van de gevelbekleding werd zodanig aangepast dat het risico op oververhitting beperkt blijft.

Enkel in de black box wordt aan de strengste eisen inzake klimatisatie voldaan. Hier worden dan ook de meest kwetsbare werken tentoongesteld.

Bovenop het ronde afdak dat de ingang van het museum bepaalt bevindt zich een extra tentoonstellingsruimte. Hier werd bewust geen relatie gelegd met het park. Met haar gesloten gevels faciliteert de bijna cirkelvormige ruimte een meer intieme bezoekerservaring.

Voor de bibliotheek aan de noordzijde van het gebouw ontwierp Béguin-Massart open boekenplanken, opdat het metselwerk van de originele gevel zichtbaar zou blijven.

De kantoren zijn ondergebracht in het witte volume bovenop de noordzijde van het oorspronkelijke dakterras. Om zicht te bieden op het park werd de noordgevel van dit volume, die oorspronkelijk gesloten was, opengewerkt.

Doorsnede van het Trinkhall Museum, met in het geel het bestaande paviljoen uit de jaren 60.